عقل یا قلب؟!

سلام دوستان

شما هم احتمالا براتون پیش اومده که بعد از انجام آخرین خودارضایی، وقتی تصمیم به ترک همیشگی این کار میگیرید، در عین ناباوری می‌بینید مدت زیادی نمیگذره و دوباره میرید سراغش

 

یا احتمالا پیش اومده که توی دو شرایط یکسان، تصمیم به ترک گرفتید؛ اما توی یکی موفق‌تر بودید و مدت بیشتری از این کار دوری کردید؛ اما در یکی دیگه، خیلی زود شکست خوردید

 

آیا تا به حال در مورد علت این اتفاقات فکر کردید؟ چرا اینطور میشه؟ علت شکستهای پی در پی چیه؟

 

برای پاسخ به این مساله، با ادامه مطلب همراه باشید

 

 

معمولا سه تا عامل اساسی و مهم، باعث بروز شکستهای فوری و کوتاه مدت میشه.

 

اولین عامل، قرار گرفتن در شرایط تحریک کننده است. برای پاک موندن، خصوصا وقتی انسان در ابتدای مسیر قرار داره؛ باید خودش رو از هر چیزی که ممکنه موجب تحریک بشه، دور نگه داره. و خصوصا در دوران شروع ترک، مراقبت بیشتری نسبت به این مساله لازمه.

متاسفانه خیلی افراد، به این دلیل که با شروع ترک، عوامل غفلت‌زا رو از خودشون دور نمیکنن، و همچنان شرایط لغزش براشون فراهمه؛ مجددا دچار گناه میشن. مواردی مثل تنها شدن، جستجوهای بی‌مورد با گوشی، ارتباط با نامحرم، حضور در مکانهای محرک، مواجهه با تصاویر محرک و... .

 

اما دومین عامل، که این هم نقش بسزایی داره؛ بیکاریه. یعنی اینکه فرد، کار و برنامه‌ی خاصی برای خودش نداره. این باعث میشه که ادامه دادن مسیر پاکی برای مدت بیشتر، در خطر بیفته. خصوصا فردی که تازه قدم در مسیر پاکی گذاشته و دوباره داره دوره‌ی ترک رو شروع میکنه، بیشتر در خطر انحراف از مسیر قرار داره. برای همین، باید با جدیت بیشتری به راهش ادامه بده.

به عنوان مثال، شما از صبح تصمیم گرفتی دیگه سراغ این عمل نری. تا شب وقتت رو میگذرونی و تقریبا بدون خطا هم جلو میری. اما کمی قبل از خواب، بدون هیچ برنامه‌ای میای توی رختخوابت دراز میکشی؛ یا گوشیت رو میگیری دستت و همینجوری میچرخی توی برنامه‌ها. اینجاست که چون هدف و برنامه‌ی خاصی نداشتی، از کاری که داری انجام میدی، لذت خاصی هم نمیبری. اینجوری شیطان میاد یک هدف دیگه رو در ذهنت پررنگ میکنه و خیلی قشنگ، جذاب و کادوپیچش میکنه، تا تو تشنه‌ی رسیدن به اون بشی! بله، دوباره فکر لذت جنسی رو میندازه به سرت؛ و شاید بعد از گذشت دقایقی؛ می‌بینی که چقدر راحت از تصمیمی که صبح گرفته بودی، غافل شدی؛ و باز افتادی توی باتلاق مسائل جنسی‌.

 

و اما بریم سراغ سومین عامل، که شاید خیلی افراد، توجه کمتری به این مورد کنند.

افرادی که قدم در مسیر پاکی میذارن، از یکی از این دو راه، وارد این مسیر میشن:

برخی افراد وقتی حس میکنن که دارن از خودارضایی ضرر می‌بینن (چه جسمی چه روحی و معنوی)، با خودشون دو دوتا چهارتا میکنن، و میگن این کار لعنتی داره زندگیمو نابود میکنه؛ پس باید بذارمش کنار. و از اینجا قصه‌ی ترکشون شروع میشه.

اما دسته‌ی دوم، اونایی هستن که وقتی مرتکب خودارضایی میشن، یک حس تنفر قلبی براشون ایجاد میشه. حتی بدون بررسی‌های عاقلانه و منطقی، از درون، دلشون میخواد که از این کار دور بشن، و برن به سمت پاکی و آرامش و نور. یعنی قلبشون اونها رو به سمت پاکی میکشونه؛ قلبی که فشار گناه، منقلبش کرده و یکمرتبه بیدار شده.

 

احتمالا شما هم هر دو نوع اینها رو تجربه کردید. بین اینها خیلی تفاوت هست. توی حالت اول، عقل راه رو به انسان نشون میده و با مصلحت‌سنجی، از انسان میخواد که مسیر درست رو پیش بگیره. اما نیروی محرکه به انسان نمیده. برای همین ممکنه این موتور حرکت، خیلی زود وسط مسیر خاموش بشه. اینجاست که اگر یکمرتبه آدم یه صحنه‌ای رو دید و دلش خواست؛ دیگه تمام مصلحت‌سنجی‌های عقل یادش میره و با شوق میره به سمت گناه...

اما اگر قلب، انسان رو به سمت پاکی بکشونه، ضمانت اجرایی بالاتری داره؛ چون اراده‌ی انسان از مسیر قلبش نشأت میگیره. و اینطوری حتی با قرار گرفتن در شرایط گناه، قلب مقاومت بیشتری از خودش نشون میده. و سعی میکنه مرتب پالس‌هایی برای شما بفرسته تا شما رو از گناه منصرف کنه.

 

اما چطور باید حرکتمون رو از نوع دوم قرار بدیم؟

خیلی اوقات، اینها اختیاری نیست و با توجه به شرایط مختلف شما؛ قلب هم فعال میشه. اما گاهی هم کاملا خاموشه. یعنی همون حالتی که خیلی از افراد میگن حس میکنیم گناه برامون عادی شده.

اما قسمتیش که دست ماست، هم مربوط به قبل از توبه میشه؛ و هم بعد از توبه و شروع ترک.

 

از جنبه‌ی قبل از توبه، باید یادمون باشه که هرچه گناه بیشتر انجام بشه، قلب هم تیره و تارتر میشه. متاسفانه برخی این فکر غلط رو دارند که حالا که ما سمت گناه رفتیم، پس تا آخرش بریم که کاملا خودمون رو تخلیه کنیم و دیگه دلمون نخواد. درسته که این کار ممکنه گاهی افراد رو از خودارضایی، به صورت موقت، زده کنه؛ اما قلب رو خصوصا در دراز مدت، کدر و تیره میکنه؛ طوری که خاصیت شادابی و پاکی قلب، کمتر میشه.

پس یادتون نره که هرچه گناه کمتر انجام بشه و زودتر ترک بشه؛ قلب هم آسیب کمتری می‌بینه.

 

اما بعد از شروع ترک، اگر حس کردید حس انگیزه‌ی قلبی کمی دارید، حتما تلاش کنید با انجام یک سری کارها، قلبتون رو زنده کنید. برای هر کسی با شرایط مختلفی که داره، ممکنه چیزی مناسب باشه. مهم اینه که قلب رو رها نکنید. سعی کنید کاری متناسب با خودتون رو پیدا کنید و انجام بدید، تا موتور محرکه‌تون نیرو بگیره و به این زودی‌ها متوقف نشید. کارهایی مثل دیدن یا شنیدن یک کلیپ معنوی یا انگیزشی، حرف زدن با آدمهایی که حال آدمو خوب میکنن، قرآن و نماز خوندن، حرف زدن با خدا، یاد خاطرات خوب کردن و هر کار دیگه‌ای که دلتون رو زنده میکنه.

 

لطفا این نکات رو با خودتون مرور کنید. امیدوارم که بتونید محکم و قوی در مسیر ترک پیش برید.

 

حال دلتون خدایی💖

یا حق