امام صادق(ع) فرمودند: چون این آیه از قرآن نازل شد، ابلیس بالاى کوه مکه به نام کوه ثور رفت و فریادى هر چه بلندتر به عفریتهاى خود کرد و همه گردش آمدند و گفتند: اى آقاى ما براى چه ما را دعوت کردى؟ گفت: این آیه نازل شده است؛ کیست به میدان آن رود؟
در ادامه ی مطلب بخوانید
ترجمه: و آن ها که چون کار بدی کنند یا به نفس خویش ظلم کنند، خدا را یاد کنند و از گناهان خود آمرزش بخواهند؛ پس خداوند نیز گناهان آنان را خواهد بخشید. و کیست جز خداوند که گناهان را ببخشد؟ و آنان بر آن عمل بدی که مرتکب میشوند، در حالی که میدانند، اصرار نمیکنند. (آل عمران ۱۳۵)
در کتاب امالی شیخ صدوق از امام صادق(ع) روایت شده است «چون این آیه نازل شد «وَ الَّذِینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِم؛ آنها که چون کار بدى کنند خدا را یاد کنند و از گناهان خود آمرزش بخواهند.» ابلیس بالاى کوه مکه به نام کوه ثور رفت و فریادى هر چه بلندتر به عفریتهاى خود کرد و همه گردش آمدند و گفتند: اى آقاى ما براى چه ما را دعوت کردى؟ گفت: این آیه نازل شده است؛ کیست به میدان آن رود؟
یک عفریتى برخاست و گفت: من با چنین و چنان. گفت: تو نمیتوانی. دیگرى برخاست و مانند آن را گفت و همان را شنید. وسواس خناس گفت: من بر علیه آن توانایی دارم. گفت: با چه؟ گفت به آنها نوید دهم و آرزو اندازم تا گناه کنند و چون این کار را کردند استغفار را از یادشان ببرم. گفت: تو براى آنى و تا قیامت او را بر آن گماشت.»
الأمالی (للصدوق) ص۴۶۵
پس ای کسی که خدایت تو را گرامی داشته و راه توبه را بر تو گشوده، مبادا به وسوسه ی دشمن قسم خورده ی خویش گوش فرا دهی، و از این رحمت واسعه ی الهی فاصله گیری!
و اما نکته ای درخور تامل:
خداوند متعال کسانی را که مرتکب گناهان زشت میشوند، در دو دسته ترسیم نموده:
دسته ی اول همان کسانی هستند که در آیه ی ذکرشده مطرح شد. که پس از ارتکاب گناه، به یاد خدا می افتند و متذکر میشوند، و از او طلب مغفرت میکنند.
و خداوند نیز به اینان وعده ی غفران داده.
و مَن أصدق من الله قیلا «و کیست راستگوتر از خداوند؟» (۱۲۲ نساء)
و اما دسته ی دوم
کسانی هستند که در آیه ی زیر آنان را معرفی کرده است:
ترجمه: و زمانی که کار بدی کنند، گویند که ما پدرانمان را بر همین راه یافتیم، و خداوند چنین دستوری به ما داده. [ای پیامبر] بگو همانا خداوند امر به بدی نمیکند. آیا چیزی را به خداوند نسبت میدهید که نمیدانید؟
۲۸ اعراف
پس مراقب باشیم اگر هم زمانی مرتکب گناه شدیم، پس از آن جزء دسته ی دوم قرار نگیریم! و مانند آنان سخن نگوییم!
مراقب باشیم عادی شدن گناه و ترویج آن در جامعه را بهانه و توجیه کار خود قرار ندهیم (پدرانمان را بر همین راه یافتیم)
و مراقب باشیم تقصیر را بر گردن خداوند نیندازیم و یا نگوییم اگر او میخواست، گناه نمیکردیم (خداوند چنین دستوری به ما داده و به بدی امر کرده)
پیشنهاد میکنم به آیات قبل و بعد از این دو آیه هم توجه کنید. چون با دقت در اونها میشه نکات بسیار ارزشمندی رو بدست آورد.
و در هر لحظه ای مراقب حیله ها و فریب های شیطان باشیم.
التماس دعا
