سلام دوستای خوبم
یه دعای خیلی خوب برای طلب امرزش برای توبه براتون اوردم
که اسم این دعای خوب دعای صحیفه سجادیه هست
این دعا رو اگه تا ۴۰ روز هرشب با معنیش بخونید خدا حتما توی ترک این گناه کمکتون میکنه
معنیشم حتما بخونید ....خیلی موثره
و در اخر برای عاقبت بخیری همه جوونا دعا کنید
دعا در ادامه مطلب
اَللَّهُمَّ یَا مَنْ لاَ یَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِینَ وَ یَا مَنْ لاَ یُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِینَ
بار خدایا، اى آن که توصیف واصفان، وصف کردنت نتواند و اى آن که امید امیدواران از تو در نگذرد
وَ یَا مَنْ لاَ یَضِیعُ لَدَیْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِینَ وَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِینَ
و اى آن که پاداش نیکوکاران در نزد تو تباه نگردد. اى خداوندى که پرستندگان چون از تو ترسند از دیگر کس نترسند
وَ یَا مَنْ هُوَ غَایَةُ خَشْیَةِ الْمُتَّقِینَ هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَیْدِی الذُّنُوبِ وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَایَا
و اى خداوندى که پرهیزگاران چون بیم تو به دل دارند، بیم کس به دل راه ندهند. اینجا که من ایستاده ام، جایگاه کسى است که بازیچه دست گناهان است و زمام اختیارش در کف خطاها و لغزشها.
وَ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِ الشَّیْطَانُ فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِیطاً وَ تَعَاطَى مَا نَهَیْتَ عَنْهُ تَغْرِیراً
شیطان بر او تاخته و چیرگى یافته، پس، از روى تفریط، از انجام هر چه بدان فرمان دادهاى قصور ورزیده و از سر غرور، هر چه را از آن نهى کرده اى مرتکب شده،
کَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهِ أَوْ کَالْمُنْکِرِ فَضْلَ إِحْسَانِکَ إِلَیْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى
همانند کسى که گستردگى عرصه قدرت تو را نمى شناسد یا آنکه احسان تو را در حق خود انکار مىکند. و آنگاه که دیده هدایتش بینا شود و آن ابرهایى که بصیرتش را فرو پوشانیده پراکنده گردد،
أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ وَ فَکَّرَ فِیمَا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ فَرَأَى کَبِیرَ عِصْیَانِهِ کَبِیراً وَ جَلِیلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِیلاً
آن ستمها که در حق خود کرده بر شمرد و در آن خلافها که در امر پروردگارش مرتکب شده بیندیشد. پس عصیان بزرگ خود را به همان بزرگى که هست بنگرد و خلاف عظیم خود را به همان عظمت که هست مشاهده کند.
فَأَقْبَلَ نَحْوَکَ مُؤَمِّلاً لَکَ مُسْتَحْیِیاً مِنْکَ وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَیْکَ ثِقَةً بِکَ فَأَمَّکَ بِطَمَعِهِ یَقِیناً وَ قَصَدَکَ بِخَوْفِهِ إِخْلاَصاً
آنگاه با دلى پر امید به تو روى نهد در حالى که دیده از پشت پاى خجالت بر نتواند داشت. همه رغبت خویش در تو بسته و تنها اعتمادش به توست. با امیدى که در دل خود پرورده از روى یقین آهنگ تو کرده و با دلى بیمناک و اخلاصى تمام به درگاه تو روى آورده است.
قَدْ خَلاَ طَمَعُهُ مِنْ کُلِّ مَطْمُوعٍ فِیهِ غَیْرِکَ وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاکَ
و اگر دیگران طمع در دیگرى بسته اند او جز در تو طمع نبسته، اگر دیگران از دیگرى هراسناکند او را جز از تو هراسى در دل نیست.
فَمَثَلَ بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِکَ مُتَذَلِّلاً
بار خدایا، بنده تو در پیشگاه تو به تضرع ایستاده و به خشوع چشم بر زمین دوخته و در پیشگاه عز تو سر به خوارى فرو داشته
وَ أَبَثَّکَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً
و خاضعانه راز دلش را که تو خود بدان آگاهترى با تو در میان نهاده و فروتنانه گناهانش را که تو خود شمارشان بهتر مىدانى یک یک بر مى شمرد.
وَ اسْتَغَاثَ بِکَ مِنْ عَظِیمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِی عِلْمِکَ وَ قَبِیحِ مَا فَضَحَهُ فِی حُکْمِکَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ
به درگاه تو استغاثه مى کند از واقعه شگرفى که بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبرى و زارى مى کند از عملى ناپسند که به سبب سرپیچى از حکم تواش رسوا ساخته:همان گناهانى که لذات آنها سپرى گشته و شتابان گریخته است و عواقب شومشان باقى است چنان که گویى هرگز سر رفتنش نیست.
لاَ یُنْکِرُ - یَا إِلَهِی - عَدْلَکَ إِنْ عَاقَبْتَهُ وَ لاَ یَسْتَعْظِمُ عَفْوَکَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ
اى خداوند من، چنین بنده اى اگر به عدل خود عقوبتش کنى زبان به انکار نمىگشاید و اگر عفوش کنى و بر او رحمت آورى عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد.
لِأَنَّکَ الرَّبُّ الْکَرِیمُ الَّذِی لاَ یَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ
زیرا تو آن پروردگار کریمى هستى که آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمى شمرى.
اَللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُکَ مُطِیعاً لِأَمْرِکَ فِیمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ مُتَنَجِّزاً وَعْدَکَ فِیمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ إِذْ تَقُولُ (ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ) [1]
اى خداوند، این منم که به سوى تو آمده ام، مطیع فرمان توام آنجا که فرمان داده اى که بندگانت دست به دعا بر دارند. اینک خواهم به آن وعده اجابت که داده اى وفا کنى، که تو خود گفته اى:بخوانید مرا تا شما را اجابت کنم.
اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْقَنِی بِمَغْفِرَتِکَ کَمَا لَقِیتُکَ بِإِقْرَارِی
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان که من در برابر تو به گناه خود اعتراف کردهام، تو نیز به آمرزش خود مرا بپذیر.
وَ ارْفَعْنِی عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ کَمَا وَضَعْتُ لَکَ نَفْسِی وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِکَ کَمَا تَأَنَّیْتَنِی عَنِ الاِنْتِقَامِ مِنِّی
و آن سان که خود را در برابر تو پست گردانیده ام مرا از لغزشگاه هاى گناه برگیر و آن سان که در انتقام گرفتن از من درنگ کرده اى، مرا در پرده رحمت خویش مستور دار.
اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِی طَاعَتِکَ نِیَّتِی وَ أَحْکِمْ فِی عِبَادَتِکَ بَصِیرَتِی وَ وَفِّقْنِی مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَایَا عَنِّی
بار خدایا، قصد مرا در اطاعت خویش پایدارى بخش و بصیرتم را در پرستشت قوى گردان و مرا توفیق کارهایى ده که با آن از آلودگى گناه شست و شویم دهى،
وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِکَ وَ مِلَّةِ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ - عَلَیْهِ السَّلاَمُ - إِذَا تَوَفَّیْتَنِی
و چون بمیرانى بر آیین خود و آیین پیامبرت محمد - علیه السلام - بمیران.
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ فِی مَقَامِی هَذَا مِنْ کَبَائِرِ ذُنُوبِی وَ صَغَائِرِهَا وَ بَوَاطِنِ سَیِّئَاتِی وَ ظَوَاهِرِهَا
اى خداوند، در همین مکان که ایستاده ام، از گناهان خرد و کلان خود، از بدیهاى پنهان و آشکار خود،
وَ سَوَالِفِ زَلاَّتِی وَ حَوَادِثِهَا تَوْبَةَ مَنْ لاَ یُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِیَةٍ وَ لاَ یُضْمِرُ أَنْ یَعُودَ فِی خَطِیئَةٍ
از لغزشهاى گذشته و حال خود به درگاه تو توبه مىکنم، چونان توبه کسى که از آن پس حتى با خود سخن از گناه نگوید و در خاطر نگذراند که خطاى پیشین از سر گیرد.
وَ قَدْ قُلْتَ - یَا إِلَهِی - فِی مُحْکَمِ کِتَابِکَ إِنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِکَ وَ تَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَ تُحِبُّ التَّوَّابِینَ
اى خداوند من، تو خود در کتاب محکمت گفته اى که توبه بندگانت را مى پذیرى و گناهانشان را عفو مىکنىو توبه کنندگان را دوست مى دارى،
فَاقْبَلْ تَوْبَتِی کَمَا وَعَدْتَ وَ اعْفُ عَنْ سَیِّئَاتِی کَمَا ضَمِنْتَ وَ أَوْجِبْ لِی مَحَبَّتَکَ کَمَا شَرَطْتَ
پس همچنان که وعده داده اى توبه من بپذیر و همچنان که بر عهده گرفته اى از خطاهاى من درگذر و آن سان که شرط کرده اى محبت خود نصیب من ساز.
وَ لَکَ - یَا رَبِّ - شَرْطِی أَلاَّ أَعُودَ فِی مَکْرُوهِکَ وَ ضَمَانِی أَنْ لاَ أَرْجِعَ فِی مَذْمُومِکَ وَ عَهْدِی أَنْ أَهْجُرَ جَمِیعَ مَعَاصِیکَ
اى پروردگار من، من نیز شرط مى کنم که زین پس کارى را که تواش ناخوش داشتهاى مرتکب نشوم و بر عهده مى گیرم که عملى را که تواش ناپسند دانسته اى انجام ندهم و از هر چه معصیت توست دورى گزینم.
اَللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِی مَا عَلِمْتَ وَ اصْرِفْنِی بِقُدْرَتِکَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ
اى خداوند، تو بهتر مىدانى که من چه کرده ام، پس آن گناهان را که خود بدانها آگاهى بیامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر که خود دوست دارى.
اَللَّهُمَّ وَ عَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ وَ کُلُّهُنَّ بِعَیْنِکَ الَّتِی لاَ تَنَامُ وَ عِلْمِکَ الَّذِی لاَ یَنْسَى
اى خداوند، بر ذمه من تبعاتى است که در حفظ دارم و تبعاتى که از یاد برده ام، ولى همه را چشم تو که هرگز به خواب نمى رود مى نگرد و علم تو که هیچ چیز از آن نهان نمى ماند، مى داند.
فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا وَ احْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا وَ خَفِّفْ عَنِّی ثِقْلَهَا وَ اعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا
تو خود کسانى را که بر من ذمه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگیر و از سنگینى آن بکاه و مرا از ارتکاب چنان گناهانى نگهدار.
اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لاَ وَفَاءَ لِی بِالتَّوْبَةِ إِلاَّ بِعِصْمَتِکَ وَ لاَ اسْتِمْسَاکَ بِی عَنِ الْخَطَایَا إِلاَّ عَنْ قُوَّتِکَ فَقَوِّنِی بِقُوَّةٍ کَافِیَةٍ وَ تَوَلَّنِی بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ
اى خداوند، من در توبه خویش پایدارى نتوانم، مگر تو مرا از گناه نگهدارى و از گناه پرهیز نتوانم مگر تو توان آنم دهى. پس مرا به نیرویى به حد کفایت توانا گردان و به عصمتى باز دارنده از گناه مدد فرماى.
اَللَّهُمَّ أَیُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَیْکَ وَ هُوَ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ وَ عَائِدٌ فِی ذَنْبِهِ وَ خَطِیئَتِهِ فَإِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَکُونَ کَذَلِکَ
اى خداوند، هر بنده اى، به درگاه تو توبه مىکند و حال آنکه تو به علم خود مىدانى که توبه خود خواهد شکست و بار دیگر به گناه و خطاى خود باز خواهد گشت. خداوندا، به تو پناه مى آورم اگر در این زمره باشم.
فَاجْعَلْ تَوْبَتِی هَذِهِ تَوْبَةً لاَ أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ وَ السَّلاَمَةِ فِیمَا بَقِیَ
اى خداوند، این توبه من از آن گونه قرارده که بعد از آن نیازمند توبه نشوم. توبه اى که موجب زداییدن گناهان گذشته من باشد و سبب در امان ماندن در باقى عمر از گنهکارى.
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعْتَذِرُ إِلَیْکَ مِنْ جَهْلِی وَ أَسْتَوْهِبُکَ سُوءَ فِعْلِی فَاضْمُمْنِی إِلَى کَنَفِ رَحْمَتِکَ تَطَوُّلاً وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِ عَافِیَتِکَ تَفَضُّلاً
اى خداوند، از نادانى خود، از درگاه تو، پوزش مى طلبم و بخشایش کردار بدم را از تو مى خواهم. به احسان خویش مرا در کنف رحمت خود جاى ده و به فضل و کرم خویش در پرده عافیت خود بپوشان.
اَللَّهُمَّ وَ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ مِنْ کُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَکَ أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِکَ مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِی وَ لَحَظَاتِ عَیْنِی
اى خداوند، به درگاه تو توبه مى کنم از هر خاطره بد که در دلم خطور کرده و هر نگاه گناه آلود که چشمم مرتکب شده
وَ حِکَایَاتِ لِسَانِی تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا کُلُّ جَارِحَةٍ عَلَى حِیَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِکَ وَ تَأْمَنُ مِمَا یَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِیمِ سَطَوَاتِکَ
و هر سخن بیجا که بر زبانم جارى گشته که خلاف اراده تو و بیرون از دایره دوستى تو بوده است، توبه مىکنم آن چنان که یک یک اعضایم از عقوبتهاى تو به سلامت مانند و از خشم دردناک تو که متجاوزان و ستمکاران از آن بیمناکند در امان باشند.
اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ وَجِیبَ قَلْبِی مِنْ خَشْیَتِکَ وَ اضْطِرَابَ أَرْکَانِی مِنْ هَیْبَتِکَ
بار خدایا به تنهایى من در برابر خود و تپیدنهاى دلم از خوف خود و لرزش اعضایم از هیبت خود رحمت آور،
فَقَدْ أَقَامَتْنِی - یَا رَبِّ - ذُنُوبِی مَقَامَ الْخِزْیِ بِفِنَائِکَ فَإِنْ سَکَتُّ لَمْ یَنْطِقْ عَنِّی أَحَدٌ وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ
که گناهانم، اى پروردگار من، مرا در پیشگاه تو در مقام رسوایى بر پاى داشته. اگر خود خاموشى گزینم، کسى درباره من سخن نخواهد گفت و اگر شفیعى بطلبم، دانم که سزاوار شفاعت نیستم تا کسى مرا شفاعت کند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ شَفِّعْ فِی خَطَایَایَ کَرَمَکَ وَ عُدْ عَلَى سَیِّئَاتِی بِعَفْوِکَ وَ لاَ تَجْزِنِی جَزَائِی مِنْ عُقُوبَتِکَ
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و کرمت را شفیع خطاهاى من قرار ده و به عفو و بخشایش خود گناهانم عفو کن و مرا به عقوبتى که سزاوار آنم جزا مده
وَ ابْسُطْ عَلَیَّ طَوْلَکَ وَ جَلِّلْنِی بِسِتْرِکَ وَ افْعَلْ بِی فِعْلَ عَزِیزٍ تَضَرَّعَ إِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلِیلٌ فَرَحِمَهُ أَوْ غَنِیٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِیرٌ فَنَعَشَهُ
و احسان خود به فراوانى به من ارزانى دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان. اى خداوند، با من همانند پیروزمندى رفتار کن که بندهاى ذلیل در برابرش زارى مى کند و آن پیروزمند بر او رحمت مى آورد، یا همانند توانگرى که فقیرى راه بر او مىگیرد و آن توانگر بى نیازش مى سازد.
اَللَّهُمَّ لاَ خَفِیرَ لِی مِنْکَ فَلْیَخْفُرْنِی عِزُّکَ وَ لاَ شَفِیعَ لِی إِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لِی فَضْلُکَ وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِی خَطَایَایَ فَلْیُؤْمِنِّی عَفْوُکَ
بار خدایا، کس نیست که مرا پناه دهد، سایه عز توست که بایست مرا پناه دهد. کس نیست که به درگاه تو شفیع من شود، فضل و کرم توست که بایست مرا شفاعت کند. گناهانم مرا مى ترساند، عفو توست که بایست مرا ایمنى بخشد.
فَمَا کُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّی بِسُوءِ أَثَرِی وَ لاَ نِسْیَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی
اى خداوند من، آنچه بر زبان مىآورم نه از آن روست که از اعمال ناستوده خود بى خبرم، یا کردارهاى ناپسند خود از یاد برده ام،
لَکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُکَ وَ مَنْ فِیهَا وَ أَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَکَ مِنَ النَّدَمِ وَ لَجَأْتُ إِلَیْکَ فِیهِ مِنَ التَّوْبَةِ
بل براى آن است که آسمانها و ساکنان آنها و زمین و هر چه بر روى آن است، پشیمانى مرا که در برابر تو اظهار کرده ام بشنوند و بدانند که توبه کرده ام و به تو پناه آورده ام.
فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنِی لِسُوءِ مَوْقِفِی أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّةُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِی فَیَنَالَنِی مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِیَ أَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ دُعَائِی
باشد که یکى از آنها بر شوربختى من رحمت آرد یا بر بد حالى منش رقت آید و در حق من دعایى کند که تو زودتر از دعاى من مستجاب فرمایى،
أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْکَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفَاعَتِی تَکُونُ بِهَا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزَتِی بِرِضَاکَ
یا روى شفاعت بر زمین نهد و شفاعت او از درخواست من مقبولتر افتد و سبب رهایى من از خشم تو و توفیق یافتن من به خشنودى تو باشد.
اَللَّهُمَّ إِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَیْکَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِینَ وَ إِنْ یَکُنِ التَّرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِیبِینَ
بار خدایا، اگر پشیمانى به درگاه تو توبه است، من پشیمانترین پشیمانانم و اگر ترک گناه بازگشت به توست، من نخستین بازگشتگانم
وَ إِنْ یَکُنِ الاِسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ
و اگر استغفار است که گناهان را مى ریزد، من در زمره استغفار کنندگانم.
اَللَّهُمَّ فَکَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ
اى خداوند، همچنان که ما را به توبه فرمان داده اى و پذیرفتنش بر عهده گرفتها ى، همچنان که ما را به دعا بر انگیخته اى و وعده اجابت داده اى،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اقْبَلْ تَوْبَتِی وَ لاَ تَرْجِعْنِی مَرْجِعَ الْخَیْبَةِ مِنْ رَحْمَتِکَ
پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و توبه من بپذیر و به جایى که نومیدان از رحمت خود را باز مى گردانى باز مگردان.
إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِینَ وَ الرَّحِیمُ لِلْخَاطِئِینَ الْمُنِیبِینَ
تویى آن که توبه گنهکاران مى پذیرى و با خطاکاران بازگشته از خطا مهربان هستى.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کَمَا هَدَیْتَنَا بِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ کَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ
بار خدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به سبب او راه هدایت نمودى. بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان که ما را به هدایت او نجات بخشیدى.
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تَشْفَعُ لَنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ یَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسِیرٌ
بر محمد و خاندانش درود بفرست، درودى که در روز بازپسین، روز بینوایى، شفیع ما به نزد تو باشد، که تو بر هر کارى توانایى. و هو علیک یسیر
