سورة  العنکبوت –
 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ 

: به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 

الم (1) 

 الم‌

 

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ (2) 

 آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟!

 

اصولا جایی از ما امتحان گرفته میشه که ضعف داریم..

منو با پدر سوختگی هام خدا امتحان میکنه و شیطنت هام…

شمارو با چیزای دیگه..

هر کسی از اونجایی امتحان میشه که ضعف داره

اگر هم ضعفی نداشته باشی با بیماری و خلاصه یه چیزی امتحان میشی…

اگه میبینی تو فلان چیز هی داری توبه میکنی توبه میشکنی بدون این امتحان الهی توئه…

خدا داره امتحانت میکنه..

ولی این امتحان یه فرقی داره…

تو این امتحان نمره رو کسی میگیره که صبر کنه..

ببین..تو الان بخاطر خدا شاید یه سری محدودیت هارو داری تحمل میکنی…هر چقدر صبرت بیشتر باشه و تحمل کنی خدا نمره بیست بهت میده….

من شاید تو امتحانات الهی تا حالا نمرم 12 شده باشه…چون هنوز که هنوزه اون چیزی که نقطه ضعف منه هنوز کامل نتونستم درستش کنم…اما تو بقیه امتحانات نمرم بیست شده..مطمئنم..اما خب اون چیزی که هم خودم هم خدای خودم توقع داره همون چیزیه که من میخوام توش بیست شم..

ببینید دوستان خوبم..

هر کدوم از شما امتحان میشید و خدا به اندازه صبری که پیشه میکنید بهتون نمره میده…

میدونم که دوست دارید نمرتون بیست بشه اما خب خودتم میدونی که نقطه ضعفت کحاست…نگو که خیلی کار درستم..چون خدا هر جا ببینه ادعای بیشتری داری دقیقا همون جا تستت میکنه..

دوستان من…

هر کسی بره ببینه کجا ضعف داره همونو پوشش بده…

دیدی بعضی وقت ها اسمون و زمین دست به دست هم میدن که تو تو همون چیزی که ضعف داری هی جلو چشاته…نمیدونم منظور منو متوجه شدی یا نه..اما بعضی وقت ها انگاری همه چی برعکسه…

از اونی که میترسی همیشه سرت میاد…

میدونی چرا ؟ چون خدا میبینه تو اینجا ضعف داری..میخواد تستت کنه که تو اون نقطه قوی بشی و دیگه ضعف نداشته باشی…

تو سختی ها ادم میتونه الماس بشه…ولی همونطور که میدونید الماس هم شیشه میبره و هم به عنوان نگین استفاده میشه…

به نظر من ..ادم تو امتحانات الهی میتونه هم نگین انگشتر بشه و هم کم بیاره و بشه شیشه بر…

ان شالله که همه ما تو اون چیزی که ضعف داریم نمرمون بیست بشه

 

الم (1) 

 الم‌

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ (2) 

 آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد