فکر می کنید از اینجا تا خدا چقدر راه است ؟!
می گویند از اینجا تا خدا دو قدم بیشتر نیست . « یک قدم بر نفس خود نه ، دیگری درکوی دوست » نفس می گوید : انجام بده . همین که انجام ندهی، پیش خدایی .
نفس از تو گناه می خواهد . لذت حرام می خواهد . بی محلی کن تا دلت روشن شود و خدا را بخواهد . می دانستی اگر دلت گرم و روشن شود می توانی از زمین بلند شوی و به پرواز در آیی مثل آتش زیر بالن ؟!
اما برای اینکه بالن روح تو هم اوج بگیرد ، باید وزنه های اضافی را پایین بیاندازی ، باید سبک شوی .
برای این کار یک دوش بگیر به نیت توبه غسلی کن و وضویی بگیر و با لباس پاکیزه و در گوشه ای دنج و خلوت رو به قبله بنشین .
بعد از تمرکز به احوال غربت خودت و به عظمت خدا فکر کن .
شروع کن به صحبت با خدا :
خدا ! بنده ت اومده پشت در . نمی خوای در رو به روش باز کنی ؟ من شنیدم از توبه ی بنده هات خوشحال می شی . اومدم خوشحالت کنم .
خدا! من که جز تو پناهی ندارم اگه تو ردم کنی کجا برم ؟ سرمو رو دامن کی بذارم ؟ شکایت دل غریب و حسرت کشیده ام رو به کی بکنم ؟ از دست نفس اماره به کی پناهنده بشم ؟
خدای خوبم ! اگه به دردت نمی خورم پاشم برم . اما ، از اینجا برم ، کجا برم ؟ کی منو با این همه بدی میپذیره ؟ کی به یه آدم معصیت کار پناه می ده ؟
من که به غیر از درگاه لطف و کرمت جای دیگه ای رو سراغ ندارم . تو نگفتی : غریبا رو پناه بدید ؟ یتیما رو با محبت بپذیرید؟
خدا ! حالا من یه غریب اومده در خونه ی تو . نمی خوای پناهش بدی ؟
برای مشاهده کامل پست به ادامه مطلب بروید
بسم الله الرحمن الرحیم
اِلهى اَلْبَسَتْنِى الْخَطایا ثَوْبَ مَذَلَّتى، وَ جَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْکَ لِباسَ مَسْکَنَتى، وَ اَماتَ قَلْبى عَظیمُ جِنایَتى، فَاَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یا اَمَلى وَ بُغْیَتى، وَ یا سُؤْلى وَ مُنْیَتى،
بنام خداى بخشاینده مهربان
خدایا! خطاها و گناهان لباس خوارى بر تنم کرده و دورى از تو جامه بیچارگى بر تنم افکنده و بزرگ جنایتم دلم را میرانده؛ پس تو زنده اش کن به بازگشت خودت (بسوى من) اى آرزو و مقصودم و اى خواسته و آرمانم
فَوَ عِزَّتِکَ ما اَجِدُ لِذُنوُبى سِواکَ غافِراً، وَ لا اَرى لِکَسْرى غَیْرَکَ جابِراً، وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ اِلَیْکَ، وَ عَنَوْتُ بِالْاِسْتِکانَةِ لَدَیْکَ،
به عزتت سوگند براى گناهانم جز تو آمرزنده اى نیابم و براى شکستگیم جز تو شکسته بندى نبینم و من بوسیله آه و ناله کردن بسوى تو بدرگاهت خاضع گشته و با زارى کردن در برابرت خود را به خوارى کشاندم
فَاِنْ طَرَدْتَنى مِنْ بابِکَ فَبِمَنْ اَلوُذُ، وَ اِنْ رَدَدْتَنى عَنْ جَنابِکَ فَبِمَنْ اَعُوذُ،
پس اگر توام از درگاه خویش برانى در آنحال به که رو آورم؟ و اگر توام از نزد خویش بازگردانى به که پناه برم؟
فَوا اَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتى وَ افْتِضاحى، وَ وا لَهْفاهُ مِنْ سُوءِ عَمَلى وَ اجْتِراحى
و بس افسوس از شرمندگى و رسواییم و اى دریغ از کار بد و گناهانى که بدست آورده ام
اَسْئَلُکَ یا غافِرَ الذَّنْبِ الْکَبیرِ، وَ یا جابِرَ الْعَظْمِ الْکَسیرِ، اَنْ تَهَبَ لى مُوبِقاتِ الْجَرآئِرِ، وَ تَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ السَّرآئِرِ، وَ لا تُخْلِنى فى مَشْهَدِ الْقِیامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ وَ غَفْرِکَ، وَ لاتُعْرِنى مِنْ جَمیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ،
از تو خواهم اى آمرزنده گناه بزرگ و اى شکسته بنداستخوان شکسته که ببخشى بر من گناهان نابود کننده ام را و بپوشى بر من کارهاى پنهانى رسوا کننده را و مرا در بازار قیامت از نسیم جانبخش عفو و آمرزشت محروم نفرمایى و از لباس زیباى گذشت و چشم پوشى خود برهنه ام نکنى!
اِلهى ظَلِّلْ عَلى ذُنُوبى غَمامَ رَحْمَتِکَ، وَ اَرْسِلْ عَلى عُیُوبى سَحابَ رَاْفَتِکَ،
خدایا! سایه ابر رحمتت را بر گناهانم بینداز و ابر ریزان مهربانى و رأفتت را براى شستشوى عیبهایم بفرست!
اِلهى هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْابِقُ اِلاَّ اِلى مَوْلاهُ، اَمْ هَلْ یُجیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ اَحَدٌ سِواهُ،
خدایا! آیا بنده فرارى جز به درگاه مولایش به کجا بازگردد یا آیا کسى جز او هست که وى را از خشم او پناه دهد؟
اِلهى اِنْ کانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَاِنّى وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمینَ، وَ اِنْ کانَ الْإِسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطیئَةِ حِطَّةً فَاِنّى لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ، لَکَ الْعُتْبى حَتّى تَرْضى،
معبودا! اگر پشیمانى بر گناه، توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که براستى من از پشیمانانم.و اگر آمرزش خواهى از خطا آن را پاک کند، پس براستى من از آمرزش خواهانم.خدایا! تو را سزد که مرا مؤاخذه کنى تا گاهى که خوشنود شوى
اِلهى بِقُدْرَتِکَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ، وَ بِحِلْمِکَ عَنّىِ اعْفُ عَنّى، وَ بِعِلْمِکَ بى اِرْفَقْ بى،
خدایا! به همان قدرتى که بر من دارى توبه ام بپذیر و به بردباریت از من بگذر و به همان علمت که به احوالم دارى با من مدارا کن!
اِلهى اَنْتَ الَّذى فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً اِلى عَفْوِکَ، سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا اِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً، فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ،
خدایا! تویى که درى از عفو خودبسوى بندگانت باز کردى و نامش را توبه گذاردى و فرمودى «بسوى خدا بازگردید با توبه صادقانه» پس دیگر چه عذرى دارد آن کس که از وارد شدن در این در باز شده غفلت ورزد؟
اِلهى اِنْ کانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ، فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ،
خدایا اگر براستى سرزدن گناه از بنده ات زشت است ولى گذشت نیز از نزد تو نیکو است.
اِلهى ما اَنَا بِاَوَّلِ مَنْ عَصاکَ فَتُبْتَ عَلَیْهِ، وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِکَ فَجُدْتَ عَلَیْهِ،
معبودا! من نخستین کسى نیستم که نافرمانیت کرده و توبه پذیرش گشته اى و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان کرده اى،
یا مُجیبَ الْمُضْطَرِّ، یا کاشِفَ الضُّرِّ، یا عَظیمَ الْبِرِّ، یا عَلیماً بِما فِى السِّرِّ، یا جَمیلَ السِّتْرِ،
اى پذیرنده بیچاره! اى غم زدا! اى بزرگ احسان! اى داناى اسرار نهان! اى نیکو پرده پوش!
اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ اِلَیْکَ، وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنابِکَ [بِجَنانِکَ] وَ تَرَحُّمِکَلَدَیْکَ،
شفیع گردانم نزد تو جود و کرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانیت در پیش تو!
فَاسْتَجِبْ دُعآئى، وَ لا تُخَیِّبْ فیکَ رَجآئى، وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتى، وَ کَفِّرْ خَطیئَتى بِمَنِّکَ وَ رَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
پس دعایم مستجاب کن و امیدم را درباره خودت به نومیدى مبدل مکن و توبه ام را بپذیر و گناهم را به کرم و مهربانى خود نادیده گیر! اى مهربانترین مهربانان!
( مناجات التائبین)
لحن مناجات امام سجاد ع که پاک و معصوم است با خدا اینگونه است ، ما که پر از معصیت و گناه هستیم چطور باید با خدا نجوا کنیم .
نجوای قشنگیست . به یک بار خواندنش اکتفا نکن.
*رضا هستم خادم شما*
التماس دعا
یاعلی
