بسم الله الرحمن الرحیم
همه آدم ها طعم مرگ را می چشند... خوب و بد می میرند و به سوی پروردگارشون بازمی گردند!!! در لحظه مرگ هیچ کس از آدم ها به داد آدم نمیرسه!!! و اونجاست ک طعم تنهایی رو می چشی و یقین و باور می کنی ک هیچ کس جز خدا به فریاد آدم نمیرسه؛ نه پول و ن ماشین و ن خونه و اولاد و ن پدرمادر به داد آدم میرسند!!! اون موقس ک قدم بعدی رو برداشتی و روبه رو میشی با حساب و بازپرسی اون جا چیزی جز حکم خدا نیست!!! همین الان از خودت بپرس اگه از خدا تو اون موقه توقع داری چه قدر تو این دنیا برای اطاعتش وقت گذاشتی؟؟؟
مرگ$......................................$زندگی
این واقعیت دنیاست؛ هرکجا ک باشی حتی تو برج های محکم ک باشی مرگ همه شما رو درک می کند!!!
پس از مرگ فرصت بازگشت نیست اونجاست دیگه باید کارنامه خودتو بگیری و ببینی ک طی دوران زندگی ات چ کاری کردی؟؟؟
اونجا حکم از آن خداست و هیچ کس جز خدا حکمران نیست!!!
و العاقبت للمتقین
عاقبت از آن تقواکاران است
پس مهم ترین توشه برای دوران پس از مرگ تقواست!!!
خداوند میگه: عزرائیل ملک الموت جان شما را میگیرد و شما به عالم پس از مرگ منتقل میشید و اونجاست ک به آنچه انجام داده اید بازپرسی میشوید!!! این واقعیت ها رو باید جدی گرفت!!!
پس مهم ترین توشه تقواست...
زندگی سراسر تقوا به این زندگی خدا نمره میده!!!
چ ارزشی داره دنیا ک بخوایم هواپرستی کنیم؟؟؟
از همین الان زندگی تا لحظه مرگت چیزی به جز تقوا رو دغدغه قرار نده!
چون خدا خودش گفته واسه کسایی ک تقوا می کنند در بهشت هرآنچه بخواهند هست!!! مگه دنیا چی داره ک بهش بخوایم دل ببندیم؟؟؟
دنیا چند روزی بیشتر نیست و کلی رنج داره... پس اون رو به اهلش واگذار کنیم و از فرزندای آخرت باشیم!!!
امام علی: دنیا نزد من از عطسه بز ماده خوارتر است
ک مرگ حقه
