سلام رفقا.
ان شاءالله که حالتون خوب باشه.
احتمالا شما هم این مساله توی ذهنتون هست، یا از دیگران شنیدید که گفته میشه طبق آیه ی قرآن(۲۶ نور)، در ازدواج، زنان ناپاک برای مردان ناپاک، و مردان ناپاک برای زنان ناپاک هستند (الخبیثاتُ للخبیثین و الخبیثون للخبیثات)؛ و همچنین زنان پاک برای مردان پاک، و مردان پاک هم برای زنان پاک هستند (الطیّباتُ للطیبین و الطیبونَ للطیبات). و بر همین اساس هم خیلی از افراد دچار نگرانی میشن که آیا ما که الآن یا در گذشته مبتلا به گناهی مثل استمناء بودیم و نتونستیم پاک باشیم، پس همسر ناپاک نصیبمون میشه؟!

الطیبات للطیبون و الطیبون للطیبات



در این پست این مساله بطور تخصصی بررسی شده که مقصود از آیه چیه؟ و آیا پاکی و ناپاکی در این آیه، خودارضایی و یا سایر گناهان مشابه رو در بر میگیره یا نه؟

جا داره این نکته رو هم عرض کنم که جدا از رایج ‌بودن این سوال در ذهن افراد، انگیزه ی دیگه ای که سبب شد این پست رو بنویسم، این بود که بارها مشاهده کردم افرادی که میخوان این نگرانی رو از مخاطبینشون برطرف کنن، اینطور جواب میدن که شما هم اگه پاک بشید، همسر پاک گیرتون میاد. در حالی که این جواب غیرفنی و ناتمامه.

جهت مشاهده جواب لطفا ادامه مطلب را با دقت بخوانید


پاسخ اجمالی:
مقصود از افراد ناپاک در این آیه، "غیرمومنین(کفار)" و نیز "کسانی که زنا می‌کنند" می‌باشد؛ و این آیه هیچ ارتباطی با خودارضایی یا سایر گناهان ندارد.


پاسخ تفصیلی:
در اینجا نکاتی رو به صورت مرحله به مرحله پیش میریم، تا مقصود از آیه رو متوجه بشیم:


نکته اول: تشریع و تکوین

مقدمتا مجبورم دو اصطلاح رو توضیح بدم. قوانینی که خداوند در عالم قرار داده، به دو صورت هستند: تشریعی، و تکوینی.
قوانین تشریعی همون بایدها و نبایدهای شرعی هستند. یعنی همون دستوراتی که خداوند در دین قرار داده که انسانها لازمه طبق اونها عمل کنند. (مثلا نماز خوندن، یا گناه نکردن، از قوانین تشریعی محسوب میشن)
اما قوانین تکوینی، قوانین حاکم بر نظام عالم هستی هستند. یعنی قانون هایی که خداوند در جهان قرار داده، و عالم طبق اونها جلو میره. این قوانین تخلف ناپذیرند(به عنوان مثال مجموع زوایای هر مثلثی همیشه میشه ۱۸۰ درجه)


نکته دوم: تشریع و تکوین در این آیه به چه معناست؟

بعد از بیان مقدمه، حالا میرسیم به این مطلب که فرضا اگر مقصود از آیه هرگونه گناهی باشه(از جمله خودارضایی)، معنای تشریع و تکوین نسبت به این آیه چی میشه؟ فهمیدن سوال، خودش کمک زیادی به رسیدن به جواب میکنه.
اگر تشریعی باشه یعنی خدا منع کرده که انسان ناپاک با انسان پاک ازدواج کنه، پس انسان گنهکار شرعا باید بره و با انسان گنهکاری مثل خودش ازدواج کنه.
اما اگر تکوینی باشه، یعنی به حساب قوانین هستی، من چه بخواهم چه نخواهم، اگر ناپاک باشم، حتما همسر ناپاک نصیبم خواهد شد.


نکته سوم: مقصود از آیه، تشریع است یا تکوین؟

رسیدیم به مطلب اصلی. قطعا حکم بیان شده در این آیه هم از دو حال خارج نیست. یا حکم تشریعی است یا تکوینی. اما کدام یکی میتونه باشه؟
ابتدا باید گفت واضحه که حکم تکوینی نمیتونه باشه. یعنی ابدا اینطور نیست که اگر انسانی گناهکار باشه حتما همسر گناهکار هم نصیبش میشه و بالعکس. چون همونطور که گفته شد قوانین تکوینی تخلف ناپذیرند. در حالی که ما می بینیم موارد فراوانی هست که فردی پاک با فرد ناپاک(به معنی گناهکار) ازدواج میکنه. و نمونه ی بارزش برخی از پیامبران و امامان بوده اند، که با اینکه خودشون پاک ترین انسانها بودند اما همسران گنهکاری نصیبشون شده.
پس تا به اینجا معلوم شد چنین اعتقادی که فرد فکر کنه چون گنهکاره، در آینده حتما همسر گنهکاری نصیبش میشه، کاملا اشتباهه.

اما از جهت تشریعی چطور؟ آیا مثلا انسانی که گرفتار خودارضایی است، وظیفه داره بره با انسانی مثل خودش ازدواج کنه؟
این هم قطعا نیست. چون هیچ کدام از فقها چنین حکمی ندادند و خود آیه هم در صدد بیان همچین حکمی نیست.(که در نکته ی بعد توضیح داده میشه)

آیه ۲۶ سوره نور




نکته چهارم: معنای آیه چیست؟

طبق حرفهای بالا این سوال پیش میاد که شما گفتید حکم یا باید تشریعی باشه یا تکوینی. اما از طرفی گفتید هیچ کدوم نیست! پس معنای آیه چیه؟
پاسخ اینه که مطلبی که در بالا گفته شد، نسبت به انواع گناهان و از جمله خودارضایی بود (که دیدیم نه میتونه حکم تکوینی باشه و نه تشریعی). اما حرف اینه که این آیه اصلا درمورد این گناهان صحبت نمیکنه! بلکه مقصود از طیب(پاک) انسانهای مومنی هستند که اهل گناه زنا نیستند؛ و مقصود از خبیث(ناپاک) انسانهای غیرمومن و یا افرادی هستند که اهل زنا می‌باشند. و البته این هم یک حکم شرعی است.
یعنی طبق این آیه، انسان مومن شرعا نباید با انسان کافر یا انسان زناکار ازدواج کنه.
توضیح اینکه اگر به آیات قبل از این آیه دقت کنیم، بحث پیرامون گناه زناست. از جمله اینکه حد شرعی زنا بیان شده، و گفته شده نباید به دیگران تهمت زنا زد. در این آیه نیز بعد از آنکه خداوند می‌فرماید انسانهای پاک برای همدیگه هستند، فرموده این افراد مبرّا هستند از تهمتهایی که به آنان زده می‌شود. پس کاملا مشخصه که صحبت پیرامون گناه زناست و نباید ارتکاب هر گناهی رو مشمول این آیه دانست.
در تایید این مطلب، حدیثی از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل شده که در مورد این آیه فرموده اند: هى مثل قوله: " الزانى لا ینکح الا زانیة أو مشرکة " الا انّ اُناسا هموا أن یتزوجوا منهن فنهاهم الله عن ذلک وکره ذلک لهم.
ترجمه: این آیه همانند این کلام خداست: " مرد زناکار نباید ازدواج کند مگر با زن زناکار یا مشرک"(آیه ۳ نور)؛ بجز آنکه برخی مردم(مومنین) میخواستند با افرادی از این زنها ازدواج کنند، پس خداوند [با این آیه] آن ها را از این کار نهی کرد و این کار را برای ایشان(مومنین) ناپسند دانست. (تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۵۸۵)
این روایت هم به خوبی مشخص میکنه که این آیه درمورد افراد زناکاره، و هم مشخص میکنه که خداوند در اینجا داره حکم تشریعی رو بیان میکنه، نه حکم تکوینی رو. پس حتی نسبت به افراد زناکار هم اینطور نیست که حتما افراد زناکار نصیب همدیگه بشن، و بالعکس. بلکه فقط داره حکم شرعی بیان میشه.

پس تا به اینجا واضح شد که آیه گرچه با لفظش تصریح نکرده، اما از قرائن دیگه میشه فهمید که پیرامون گناه زنا داره صحبت میکنه. با این حال جهت کامل شدن مطلب عرض کنم که در برخی روایات هم معنای عامی از کلمه ی طیب و خبیث به دست میاد، که طبق اون طیب اشاره به مومن داره، و خبیث هم اشاره به غیرمومن. (که در نتیجه طیب یعنی انسان مومنی که اهل زنا نباشه، و خبیث هم فردی است که این ویژگی رو نداشته باشه).
از جمله در روایتی امام حسن مجتبی علیه السلام، در حضور معاویه فرمودند: الخبیثات للخبیثین والخبیثون للخبیثات هم والله یا معاویة أنت وأصحابک هؤلاء وشیعتک والطیبات للطیبین والطیبون للطیبات اولئک مبرؤن مما یقولون لهم مغفرة ورزق کریم هم على بن أبیطالب وأصحابه وشیعته.
ترجمه: "زنان ناپاک برای مردان ناپاک، و مردان ناپاک برای زنان ناپاک هستند." به خدا قسم آن ها تو ای معاویه و این اصحاب و پیروانت هستید. "و زنان پاک برای مردان پاک، و مردان پاک برای مردان پاک هستند. آن ها مبرّا هستند از آنچه درباره شان میگویند. برای آن ها مغفرت و رزق ارزشمند است." آن ها علی بن ابیطالب و اصحاب و شیعیانش هستند. (تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۵۸۵)
همچنین در روایتی امام صادق علیه السلام، خطاب به مردی از شیعیان فرمودند: أنتم الطیبون ونساؤکم الطیبات (شما طیبون هستید و زنان شما طیبات هستند). (الکافی، ج۸، ص ۳۶۵)


نکته پنجم: پاک و باتقوا باشید

در اینجا جا داره این نکته رو تذکر بدم که مباحث قبلی همه به لحاظ علمی بود، که معنای آیه رو بررسی کردیم و گفتیم اینطور نیست که الزاما همیشه انسانهای پاک نصیب همدیگه بشن، و یا انسانهای ناپاک نصیب هم بشن. اما باید توجه داشت که اولا انسان نباید در زندگی مشترکش بدبین باشه و گمان بد به همسرش ببره. و ثانیا انسان باید همواره خودش رو پاک نگه داره، و از خدا هم بخواد که همسر پاک و شایسته ای نصیبش کنه. چون قطعا اعمال ما میتونن بر خیلی از جهات زندگیمون تاثیرگذار باشن، و همچنین تضرع و دعا به درگاه خداوند، میتونه سرنوشت خیری رو برامون رقم بزنه. پس از این مسائل هم نباید غافل بشیم.



نکته ششم: آیا زناکار می‌تواند با فرد پاک ازدواج کند؟

گفته شد که این آیه درمورد فرد زناکاره. حالا این سوال مطرح میشه که اگر خدای نکرده کسی در گذشته مرتکب زنا شده، و حالا میخواد ازدواج کنه؛ آیا باید حتما با یک فرد زناکار یا مشرک ازدواج کنه؟! و اگر اینطوره، از کجا باید چنین فردی رو پیدا کنه؟ و یا آیا لازمه که به همسرش یا دیگران، بگه که خودش هم مرتکب زنا شده؟
جواب منفی است. و اینگونه آیات گرچه درمورد فرد زناکاره، اما مربوط به افرادی است که مشهور به زنا کردن هستند(یا آشکارا زنا می‌کنند). چنانکه در حدیث معتبرى اینگونه مى‌خوانیم:
فقیه معروف «زراره» از حضرت صادق علیه السلام پرسید: تفسیر آیه «الزّانِی لا یَنْکِحُ اِلاّ زانِیَهً» چیست؟ 
امام علیه السلام فرمود: «هُنَّ نِسَاءٌ مَشْهُورَاتٌ بِالزِّنَا وَ رِجَالٌ مَشْهُورُونَ بِالزِّنَا، قَدْ شُهِرُوا وَ عُرِفُوا بِهِ، وَ النَّاسُ الْیَوْمَ بِذَلِکَ الْمَنْزِلِ، فَمَنْ اُقِیمَ عَلَیْهِ حَدُّ الزِّنَا، اَوْ شُهِرَ بِالزِّنَا، لَمْ یَنْبَغِ لاِ َحَد اَنْ یُنَاکِحَهُ حَتَّى یُعْرَفَ مِنْهُ تَوْبَة»؛

ترجمه: این آیه، اشاره به زنان و مردانى است که مشهور به زنا بوده و به این عمل زشت شناخته شده بودند، و امروز نیز چنین است، کسى که حد زنا بر او اجرا شود یا مشهور به این عمل شنیع گردد، سزاوار نیست احدى با او ازدواج کند، تا توبه او ظاهر و شناخته شود. (وسائل الشیعه، جلد ۲۰، صفحه ۴۳۹)

همچنین در روایت دیگری از امام صادق علیه السلام، اینگونه آمده: فی قول الله عزّ وجلّ "والزانیة لا ینکحها إلا زان او مشرک" قال: إنما ذلک فی الجهر. ثم قال: لو ان انسانا زنى ثم تاب تزوج حیث شاء.
ترجمه: در رابطه با این کلام خداوند که فرموده: " و زن زناکار، ازدواج نمیکند مگر با مرد زناکار یا مشرک"، امام(ع) فرمودند: همانا آن در مورد آشکارا است. سپس فرمودند: اگر انسانی زنا کرد سپس توبه کرد، هرگونه که بخواهد می‌تواند ازدواج کند. (وسائل الشیعه، جلد ۲۰، صفحه ۴۴۰)

پس از این روایات (و همچنین سایر روایات مشابه) به خوبی مشخص میشه که اگر شخصی مشهور به زنا کردن نباشه، و یا اینکه از گناهش توبه کرده باشه، ازدواجش با افراد پاک مشکلی نداره. و همچنین نیازی هم نیست که انسان اقرار کنه که در گذشته مرتکب چنین گناهانی شده؛ بلکه همین مقدار که بین خودش و خدا توبه کنه، کافیه. و وقتی توبه کرده، دیگه نیازی نیست بیخودی آبروی خودش رو ببره و یا همسر آینده اش رو دچار تشویش فکری بکنه نسبت به خودش.

همچنین علاوه بر روایات، شاید بشه این حکم رو از خود قرآن هم بدست آورد. چون در آیه دوم سوره نور، ابتدا درمورد کسانی صحبت میشه که حد زنا بر اونها جاری میشه، و سپس در آیه ی بعد گفته میشه که این افراد باید با مثل خودشون ازدواج کنند. پس هر زناکاری منظور نیست.

آیه ۳ نور




امیدوارم این بحث، مفید و قابل استفاده بوده باشه.
و در آخر از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم که همه ی ما رو جزء پاکان قرار بده و از هرگونه گناه و ناپاکی حفظ کنه.

__________________

کپی و نشر بدون ذکر منبع، بلامانع است.